Coquelicot Voice & Harp Show

Pia Salvia – profesjonalna harfistka i wokalistka, pochodząca z Belgii. Swoją przygodę z instrumentem zaczęła w wieku 6 lat. Komponuje, aranżuje i wykonuje oryginalne kompozycje z harfą w różnych stylach muzycznych (Pop, Jazz, World Music, itd.). Występowała w Stanach Zjednoczonych w prestiżowych miejscach i festiwalach, takich jak Boston Harp Festival, Boston Symphony Hall, Berklee Performance Center i wiele innych. Po ukończeniu Berklee, Salvia występowała i prowadziła warsztaty w Polsce, Nepalu i Belgii. Obecnie mieszka w Nowym Jorku, występując z muzyką z jej nadchodzącego albumu. Prowadzi także kursy mistrzowskie dla harfistek, poruszające nowe sposoby zbliżania się do harfy we współczesnym świecie muzycznym.

Agata Kulis – wokalistka, tekściarka, autorka muzyki. Stypendystka Berklee College of Music w Bostonie. Jej muzyczna edukacja rozpoczęła się w Krakowie – w Szkole Muzycznej im. St. Wiechowicza, gdzie ukończyła klasę fortepianu oraz Państwowej Szkole Muzycznej im. M. Karłowicza, gdzie rozwijała głos. Laureatka m.in. European Scholarship/ Berklee College of Music (2013), Berklee International Grant (2014) i Nagrody Słuchaczy Radia Rampa w Nowym Jorku (2015). Koncertuje regularnie w Polsce, w Europie i w Stanach Zjednoczonych.

Jej debiutancki album „Come a little closer” jest połączeniem różnych klasycznych brzmień gatunku smooth jazz / R&B. Absolwentka, a obecnie wykładowczyni Instytutu Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studiowała również muzykę na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie.

Koncert poprzedzi wernisaż wystawy grafik, której autorką jest Isabelle Van Campenhout belgijska fotografka, która pochodzi z Brukseli, a urodziła się w Demokratycznej Republice Konga w 1957 roku. Prace Isabelle wystawiano w wielu belgijskich miastach, w tym w Brukseli, Antwerpii i Brugii, a także we Francji, w Awinionie i Bretanii. Isabelle jest założycielką stowarzyszenia „Salon des Refusés”, w 1988 r. w Brukseli. Od 20 roku życia Isabelle ćwiczyła rysunek i czarno-białą fotografię. Po rozstaniu z mężem została sama z trójką dzieci, które uchwycone w życiu codziennym stały się modelami jej prac. Stąd powstały różne projekty fotograficzne artystki: „Matki i córki”, „Pary”, „Opuszczone miejsca”, „Bez papierów”.

Prace z serii „Wewnętrzne rozmowy” prezentują ewolucję artysty – fotografa, grafika, malarza oraz kobiety. „Cud życia polega właśnie na tym, że jestem artystką. Moją myślą jest pędzel.”

Wstęp wolny