SABAS: „Zwykły człowiek” – promocja tomu Barbary Wrońskiej
Zapraszamy 28 marca (poniedziałek) o 18:00 na kolejny Salon Artystyczny Beaty Anny Symołon na promocję tomu poetyckiego Barbary Wrońskiej „Zwykły człowiek” wraz z interpretacją wierszy Szczęsnego Wrońskiego. Spotkanie odbędzie się w piwnicach Budynku Głównego i będzie transmitowane na żywo na naszym kanale facebookowym.
Barbara Wrońska (ur. 1954 w Krakowie) – absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Polonistka, poetka, animatorka kultury, redaktorka książek i almanachów poetyckich, współtwórczyni Teatru Promocji Poezji związana od lat ze środowiskiem artystycznym Krakowa i Kielc. Od wielu lat współpracuje twórczo z mężem Szczęsnym Wrońskim, poetą o duszy rockmana, pisarzem, założycielem Teatru Promocji Poezji, redaktorem, również jej tomików poetyckich.
Debiutowała w piśmie literackim
„Bazar” (1998). Autorka programów poetyckich oraz interpretatorka współczesnej
poezji w ramach (m.in. Nocnego Maratonu Poezji (Krakowski Rynek 2007),
Warszawskiej Jesieni Poezji (2008), Krakowskiego Festiwalu Muzyki i Poezji (2009),
Międzynarodowych Dni Kazimierza M. Sarbiewskiego (Płońsk 2010). W 2010 roku zadebiutowała w roli
dziennikarki w spektaklu Teatru Promocji Poezji „Nie porzucaj nadzieje” na
podstawie twórczości Jana Kochanowskiego. Wiersze publikowała w czasopismach
literackich i almanachach (m.in. Bazar, Kwartalnik Świętokrzyski, Teatr
Promocji Poezji 2003, Krakowska Noc Poetów 2006, 2007, 2008, Bronowicki
Karnawał Poezji 2008, 2009, 2010, 2011, 2012), LiryDram, Okolica Poetów, Gazeta
Kulturalna, Antologia Poetów Polskich
2018 Wyd. Pisarze.pl, Drogi, dróżki, bezdroża (almanach VI i VII Zlotu
Poetów Łódź 2021/2021), „Mam szczęście”
(Biblioteczka Oddziału Łódzkiego ZLP 2021, XVII Międzynarodowa Antologia
Stowarzyszenia Autorów Polskich „Matka” Warszawa 2021.
Wydała tomiki poetyckie „Skalary” (Kraków 2010) oraz „Zwykły człowiek” (Warszawa 2021).
„Dostałam całkiem niedawno maleńką książeczkę – tomik wierszy autorstwa Barbary Wrońskiej. Od kilku dni noszę ją wciąż przy sobie i nie potrafię się z nią rozstać. Już dawno żaden ze współczesnych poetów nie zrobił na mnie tak wielkiego wrażenia. Dlaczego? Przecież te wiersze są króciutkie, pozbawione wyszukanych porównań czy metafor, można by rzec – surowe. A jednak trafiają prosto w serce, poruszają… Są po prostu PRAWDZIWE. A ja właśnie prawdę w poezji kocham najbardziej”.
wpis z biblioteki anonimowej czytelniczki z 31 października 2011 r.